Καλέεε...σύνελθε!!

Μα τι στο καλό έπαθα χτές; Δεν "παιζόμουν"...δεν άντεχα τον ίδιο μου τον εαυτό...ένιωθα ένα πλάκωμα χωρίς συγκεκριμένο λόγο...σαν όλα να μου φταίνε...

Συνήθως κάτι τέτοιο, έχει βάση κάποιες συγκεκριμένες μέρες του μήνα...αλλά δεν..

Κοιτάζω το ημερολόγιο...όχι, ούτε Πανσεληνο έχει..άρα τι;;;

Μάλλον συσσωρευμένη κούραση θα έλεγα..(βέβαια η μανούλα μου θα έλεγε:"εσύ παιδί μου δεν πας καλά...γενικά").

Και σύν τοις άλλοις, στεναχώρησα και δύο φιλαράκια μου - συγγνώμη σας ζητώ....και μια αγκαλιά...αφού ξέρετε τι ανισόρροπη είμαι ώρες ώρες..ήθελα λιγουλάκι να κάτσω μόνη μου να ξεκουραστώ λίγο...Θα επανορθώσω 100%!

Είχε πάρα πολύ καιρό να με πιάσει αυτό...τέτοια συναισθήματα τον τελευταίο καιρό, βρίσκονταν στον πάτο ...πως ξεπήδησαν...;

Και το θέμα είναι, πώς μια σκέψη κακή οδηγεί άμεσα στην άλλη και στην άλλη...Αχ...πόσο μου άρεσε ο - τελευταία - αισιόδοξος εαυτός μου...Please, μην με εγκαταλείψεις...

Πάντως σήμερα..με λένε M...Ursula και είμαι καλά!

ΓΙΟΡΤΑΖΩ....ΓΙΟΡΤΑΖΩ...!

Χτες κοιμήθηκα με μια αίσθηση χαράς (μπορεί και να χαμογελούσα στον ύπνο μου..). Είχα τις πρώτες ευχές με το που το ρολόι έδειξε 00.00, απο ένα "φίλο" που ήθελε να έχει τα πρωτία..!

Απο το πρωί, πάλι έχω ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά..ξύπνησα με το φιλί της μανούλας μου και τις καλύτερες ευχές της!

Η κολλητή με πήρε την ώρα που οδηγούσα (πως να κάνω 2 πράγματα ταυτόχρονα; τώρα ξεθαρρεύω στην οδήγηση..)

Είναι όμορφη μέρα για μένα...θα μιλήσω με ανθρώπους που έχω καιρό, θα γεμίσω την μέρα μου με μικρές στιγμούλες χαράς..θα καταλάβω πως έχω ανθρώπους δίπλα μου που με αγαπάνε..

Πρίν λίγο..είδα μια κυρία την οποία έχω γνωρίσει γιατί το σπίτι της είναι κοντά στην δουλειά μου (έβγαζε το σκυλάκι της βόλτα, και σαν τρελή εγώ με τα σκυλιά, αρχίσαμε και μιλούσαμε)Όταν την γνώρισα, ήταν μόνη της...αυτή και το σκυλάκι της...

Τώρα είναι αυτή, το σκυλάκι της και η "βρωμοαρρώστια"...Είναι μια όμορφη, σικάτη και γλυκιά γυναίκα...Την είχα χάσει για μεγάλο διάστημα...λόγω της αρρώστιας δεν έβγαινε...Σήμερα βγήκε απο το σπίτι της...ήρθε και με έψαξε, να μου πεί χρόνια πολλά...

Για ότι θελήσει, της είπα να μου το πεί...θα την έχω στο νου μου..

Αυτό αρκούσε για να μου θυμήσει ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι προνομιούχοι...Είναι πολλοί εκείνοι που είναι μόνοι τους και "μόνοι"τους..είναι πολλοί εκείνοι που ταξιδεύουν μακριά απο τις οικογένειές τους και θα έδιναν τα πάντα να πιούν ένα ποτήρι κρασί μαζί τους μέρα που είναι...είναι πολλοί εκείνοι που περνούν τις δύσκολες ώρες μιας αρρώστιας και αυτή η μέρα της γιορτής τους είναι σαν όλες τις άλλες..

Πόσο τυχερή νιώθω..Ένα βράδυ απο καλούς φίλους και δικούς μου αγαπημένους..με γέλιο, πειράγματα, σαχλαμαρίτσες...Οι ευχές τους θα με γεμίσουν...και πάνω απο όλα μια λέξη..Υγεία.

Χρόνια πολλά σε αυτούς που οι δυσκολίες δεν τους αφήνουν να χαρούν την ημέρα της γιορτής τους...Θα έρθουν και καλές μέρες..

* Γιαγιάκα, αν με βλέπεις απο εκεί...μου λείπεις...σε σκέφτομαι πάντα..